Eerlijk over de kraamtijd

Wie denkt aan de kraamtijd, denkt aan beschuit met muisjes. Aan kraambezoek, cadeautjes voor de baby. Een huis vol bloemen en kaartjes. Aan kraamzorg in huis en talloze eerste keren. Aan de geur van pasgeboren baby, kroelen in bed. Aan zachte haartjes en uren staren naar dat nieuwe mensje dat je op de wereld hebt gezet.

Die naweeën, het nachtelijk zweten en het kraamverband, de tepelkloven, aambeien en dat beurse gevoel van onder: daar hebben we het net wat minder vaak over. We vragen nu eenmaal liever naar ‘hoe de kleine slaapt’ dan ‘hoe het je vagina vergaat’.

De minder charmante, leuke of fijne kanten van de kraamtijd blijven vaak onderbelicht. De meeste vrouwen hebben geen idee dat je er nog dagen na de bevalling uit kunt zien alsof je zwanger bent, simpelweg omdat je baarmoeder tijd nodig heeft om terug te krimpen naar haar oude formaat. Of schrikken van de hoeveelheid bloed die je in de eerste dagen of zelfs weken na de bevalling nog kunt verliezen. “Is dit normaal?” is een vraag die ongetwijfeld vaak door je hoofd zal spoken. Het antwoord op die vraag is in 99% van de gevallen ‘ja’. We praten er minder over, je leest er minder over, maar al die lichamelijke ongemakken en emotionele hoogte- én dieptepunten horen erbij in de kraamperiode.

Hoe voel jij je eigenlijk sinds je moeder bent? Dat is een vraag die we ook niet zo vaak stellen, maar eigenlijk veel vaker zouden mogen stellen. Want met de geboorte van een baby, wordt ook een moeder ‘geboren’. Die overgang van vrouw naar moeder is misschien wel de grootste verandering in je leven. De ene nieuwe moeder ervaart deze overgang als iets heel natuurlijks, terwijl andere vrouwen ontzettend moeten wennen aan hun nieuwe rol en verantwoordelijkheden en alle emoties die daarbij komen kijken. Hoe je het ene moment dolgelukkig je zoet slapende baby tegen je aandrukt en je hart bijna uit elkaar barst van liefde, en het andere moment het slaapgebrek en de uitgewerkte adrenaline na de bevalling je opbreken. Hoe je vol liefde naar je partner kunt kijken die jullie kleintje verschoont, om vervolgens tegen hem of haar te bitsen dat hij of zij het ‘helemaal verkeerd doet’. Een achtbaan van emoties, high and lows.

Na een week vertrekt de kraamverzorgende, maar je kraamweken duren langer dan die zeven dagen. Het kan echt nog een poosje duren voordat jij je weer de oude voelt. Je kent het gezegde ‘negen maanden op, negen maanden af’: emotioneel en lichamelijk bijkomen van een bevalling kan zeker een aantal maanden in beslag nemen. Of jaren. Genoeg moeders hebben pas rond de eerste verjaardag van hun kindje een moment waarop ze om zich heen kijken en denken ‘hé, ik voel me weer een beetje mezelf.’

Misschien heb jij het idee dat je nooit meer ‘de oude’ wordt, en ook dat is een normaal gevoel. Je bent niet meer de persoon die je was voor je moeder werd. Je ontdekt hoeveel je kunt doen op een dag, ook als je nachten ineens gehalveerd zijn. Je ervaart misschien hoe het steeds makkelijker wordt om prioriteiten te stellen en keuzes te maken. Je baby leert veel in die eerste maanden, maar jouw leercurve is ook enorm.

Eerlijk zijn over de kraamtijd, betekent niet dat we elkaar bang maken voor wat er komen gaat. Dat is nergens voor nodig. Wat we wel kunnen doen, is zorgen dat we naar elkaar blijven luisteren en vragen stellen. Niet alleen vragen over de baby, maar juist over de nieuwe mama. Geef een nieuwe moeder de ruimte om te praten over de uitdagingen bij borstvoeding, een bevalling die anders is gelopen dan gehoopt of kraamtranen die maar blijven stromen. Laten we dat meer doen, terwijl we ondertussen genieten van een beschuit met muisjes en van die heerlijke geur van een pasgeboren baby.