Toch een fopspeentje
Saskia en haar man besloten tijdens de zwangerschap dat ze hun dochter geen wilden aanbieden. Toch veranderden zij na een tijdje van gedachte. Mama Saskia vertelt:
Tijdens mijn zwangerschap besloten mijn man en ik dat we onze dochter geen tut zouden geven. Onze argumenten? Slecht voor de tandjes en lastig om weer af te leren. Zo gezegd, zo gedaan. Tot onze dochter werd geboren. Ik wilde graag borstvoeding geven en legde haar dus lekker vaak aan. En toegeven: in het begin was het heerlijk om de hele dag door samen te knuffelen en te clusteren. Totdat ik na een tijdje weer dingen wilde gaan doen. Ik wilde (of eigenlijk was het noodzakelijk) het huishouden weer oppakken en wilde graag weer aan het werk. Dit ging echter vrij lastig met een baby die mij als een levende speen zag. Door haar constante huidhonger en zuigbehoefte kwam ik nauwelijks nog van de bank af. Het was zelfs zo erg dat ze ook ’s nachts constant aan de borst wilde slapen. Ik kwam hierdoor zelf nauwelijks aan slapen toe, of sliep in de meest vreemde posities om haar maar aan de borst te kunnen houden.
Lifesavers: draagdoek én een tutje
De wallen hingen inmiddels op mijn knieën en ik was doodop. Het roer moest dus om en dat gevreesde fopspeentje kwam toch in huis. Uiteraard wel na eerst wat online zoekwerk naar de beste optie. En eerlijk is eerlijk: samen met de draagdoek is de speen hier dan ook een echte lifesaver geweest.
Eindelijk kon mijn dochter lekker lang en veel sabbelen, zonder mij steeds “lastig te vallen”. Omdat ik de borstvoeding wel graag wilde blijven doorzetten én de tandjes natuurlijk zo min mogelijk wilde beschadigen viel mijn keus op een Natural fopspeen van Difrax. Deze lijkt qua vorm het meest op een tepel waardoor mijn dochter hem zonder problemen accepteerde. Bovendien viel ik voor het feit dat hij is ontwikkeld in samenwerking met tandartsen en beloofde tandvriendelijker te zijn dan bijvoorbeeld duimen (en natuurlijk omdat het speentje verkrijgbaar is in allerlei schattige kleurtjes).
Volg je gevoel!
Inmiddels is mijn dochter bijna twee en is het fopspeentje de deur uit. Wel geef ik nog altijd borstvoeding. Gewoon omdat we het gezellig vinden en mijn kleintje nog altijd heel veel behoefte heeft aan qualitytime met haar mama. Bij een volgend kindje zou ik absoluut weer mijn gevoel volgen wat betreft fopspenen. Ik denk niet dat het onmogelijk is om je kind zonder tut groot te brengen. Wel denk ik dat je vooral moet doen waar jij en je kind zich goed bij voelen. Of dat nu met of zonder tutje is. En echt lang schuldig heb ik me niet gevoeld over het speentje en de tandjes van mijn dochter. Ik heb zelf namelijk (volgens de verhalen van mijn moeder) erg lang een speen gehad en heb een prima gebit.
Bovendien biedt de fopspeen ook voordelen, zoals een kleinere kans op wiegendood. Mijn advies wat betreft fopspenen (en algehele opvoeding) aan de toekomstige ouders is dan ook simpel: volg je gevoel. Je kind een fopspeen geven is absoluut geen schande. Tenslotte is een speentje écht meer dan de moeite waard als hij zowel jou als je baby rust kan bieden!